१९९२ जानेवारी.
शासकीय अभियांत्रिकी महाविद्यालय, कराड. विद्युत अभियांत्रिकी विभागाची इमारत. (व्हाईट हाऊस या नावाने ही इमारत ओळखली जायची.)
निमित्तःभावगीत स्पर्धा.
(आमच्या महाविद्यालयात भावगीत स्पर्धा, वादविवाद स्पर्धा, उस्फूर्त वक्तृत्व स्पर्धा वर्षभर मोठ्या संख्येने होत असत. त्याला सहभाग आणि श्रोत्यांचा प्रतिसादही उत्तम लाभत असे. एकंदर आमच्या पिंडांच्या सांस्कृतिक जडणघडणीसाठी, वाढीसाठी पोषक वातावरण होते.)
भावगीत स्पर्धेत प्रेक्षक श्रोते म्हणून आम्हा मित्रमंडळींचा गट एकत्र बसलेला होता. सगळ्यांचेच कान चांगले तयार असल्याने वर्ज्य स्वराचा अंदाज वगैरे गोष्टी लक्षात यायच्यात. एकमेकांशी व्हेवलेंग्थ अगदी उत्तम असल्याने नुसत्या कटाक्षानेच संवादाची, हशा पिकवण्याची मजा आमच्या संपूर्ण मित्रमंडळाला येत असे. आडातच नसताना पोहर्‍यात खोटी गायकी दाखवण्याच्या प्रयत्नांची आम्ही सगळे येथेच्छ टिंगलटवाळीही करत असू.
तसे त्यादिवशीही आम्ही चांगल्या गाण्यांचा आनंद घ्यायला आणि बेसूर गाण्यांना पाडायला बसलेलो होतो. आमच्या शेजारीच महाविद्यालयाचे, विद्युत विभागातले ज्येष्ठ व अतिशय विद्यार्थीप्रिय प्राध्यापक येऊन बसलेले होते. विद्यार्थीवर्ग खाली मांडी घालून आणि प्राध्यापकवर्ग खुर्च्यांवर अशी एकंदर बैठकव्यवस्था.
सकाळी ९ च्या सुमारास कार्यक्रम सुरू झाला. सुरूवातीला एक मुलगी (आमच्या मैत्रिणींपैकीच) आली आणि तिने पं. हृदयनाथांनी लतादीदींच्या आवाजात संगीतबध्द केलेले "ये रे घना" नीट म्हटले.
मधे एकदोन मुलांची गाणी झालीत पुन्हा एक मुलगी आली आणि तिने पुन्हा "ये रे घना"च म्हटले.
मध्ये पुन्हा दोन तीन मुलांची गाणी झालीत आणि तिसर्‍या मुलीने पुन्हा "ये रे घना" सुरू केल्यावर...
"अरे, आज लेडीज हाॅस्टेलच्या टाकीत पाणी सोडले नाही का रे ?" अशी जोरात पृच्छा ऐकू आली. आम्ही चमकून पाहिले तर ते प्राध्यापक कुणातरी शिक्षकेतर कर्मचार्‍याला विचारत होते. आम्हाला कळेना.
मग हळूच आमच्याकडे वळून सर म्हणालेत, "अरे बहुतेक लेडीज हाॅस्टेलला आज पाणीच आल नाही म्हणून या सगळ्याजणी 'घना' कडून न्हायला आल्यात"
ज्या ज्या विद्यार्थ्यांनी ही काॅमेंट ऐकली ते सगळे विद्यार्थी सरांसोबत हास्यकल्लोळात बुडून गेलेत. आपल्या वरताण आपले शिक्षक आहेत ही जाणीव आम्हाला सुखावणारी होती.
त्या गाणार्‍या विद्यार्थिनीला काहीच न कळून, तिला मात्र विद्यार्थ्यांच्या त्या कोपर्‍यात बसलेल्या गटाचा आणि हसणार्‍या सरांचाही खूप राग आला असणार. तिचा चेहेराच तसे भाव प्रकट करीत होता.
