आमचे दोन्हीही शेजारी केरळी आहेत. त्यातले एक संघ स्वयंसेवक. केरळात २०-२५ वर्षांपूर्वी संघाचे खूप काम केलेले गृहस्थ.
केरळी माणसे मूळचीच निसर्गप्रेमी असावीत. इंग्रजीत जसे "person with green fingers" तसे.
दोघांनीही दोन्ही बाजूंनी त्यांच्या त्यांच्या इवल्याशा आवारात आणि रस्त्याच्या कडेलाही भरपूर झाडे, वेली लावल्यात.
आता झाडे इतकी वाढलीत की
"बहरला पारिजात दारी
फुले का पडती शेजारी ?"
प्रमाणे त्यांची घनगर्द सावली आमच्या संपूर्ण तळमजल्याला व्यापून असते. आणि भर उन्हाळ्यात खालचा मजला थंडगार असतो. कुलरची अजिबात गरज भासत नाही.
आणि घरच्या देवांसाठी बारमाही फुले उपलब्ध असतात, ती वेगळीच.
एकाने मधुमालतीचा वेल लावलाय. खूप उंच झालाय. त्याच्या बहराने आमची प्रत्येक संध्याकाळ खूप सुगंधी आणि स्वर्गीय होत असते. घरात कुठेही त्या उमललेल्या फुलांचा स्वर्गीय दरवळ चित्तवृत्ती अगदी प्रफुल्लित करून टाकतो.
परवा सकाळी नेहेमीप्रमाणे परडी भरून जास्वंदाची फुले मिळालीत. सहज कन्येने क्लिक केले आणि अनपेक्षितपणे सुंदर रंगसंगतीचा फोटो मिळाला. लाल हिरव्या आणि पिवळ्या अशा सुंदर रंगसंगतीतला फोटो पाहूनच आम्ही सगळे खूष झालो नसतो तरच नवल.
- "वृक्षवल्ली आम्हा सोयरी" जिवापाड मानणारा श्रीतुकोबांचा भक्त राम.
