शिक्षकी पेशात परीक्षांच्यावेळी पर्यवेक्षण (शुध्द मराठीत invigilation) अपरिहार्य आहे. पण ते दोन, तीन तास प्रत्येकाला मिनी तुरूंगवासासारखेच वाटतात.
अशावेळी दहा मिनीटांसाठी सोडवायला येणार्याची (reliever) वाट अगदी परमेश्वराची वाट पहावी तशी पाहिल्या जाते. ती व्यक्ती दिसल्यावर अगदी "गरूडावरी बैसोनी माझा कैवारी आला." अशी या पर्यवेक्षकाची भावना होते.
बर दहा, पंधरा मिनीटांसाठी सुटल्यावर आपण पॅरोलवर सुटलेले आहोत अशी भावना होते. त्या वेळात अगदी तातडीच्या नैसर्गिक गरजा पूर्ण करून पर्यवेक्षणाकडे परतताना पाय आपसूकच जड होतात.
मला वाटत बालपणी शाळा सुटल्याच्या घंटेचा आवाज ऐकून मुलांना जेव्हढा आनंद होत नसेल त्यापेक्षा अधिक आनंद तमाम पर्यवेक्षकांना पेपर संपल्याची घंटा ऐकून होतो.
पर्यवेक्षण मनापासून आवडणारा पर्यवेक्षक विरळाच.
