आजवरच्या अनेक उदाहरणांमधून एक स्पष्ट झालय की अनेक तपस्वी, योग्यांना अनंत वर्षांच्या तपस्येनंतरही हाती न सापडणारा परमेश्वर, (जगाच्या दृष्टीने) अशिक्षित गौळणींच्या अनन्य व भोळ्या भक्तीसाठी त्यांच्या तालावर अक्षरशः नाचतो.
वेदांनाही वर्णन करता न येणारा असा तो परमात्मा भक्ताने मनापासून आणि भावपूर्ण अवस्थेत मारलेल्या साध्या हाकेच्या भाकेत गुंतून पडतो.
सगळ्या संतांच्या शिकवणुकीचे एकच सार. भगवंताशी खरे वागा, त्याला मनापासून आळवा, आळवताना मनात त्याच्याविषयी भाव असू द्या.
"त्वमेव प्रत्यक्षम तत्वमसि,
त्वमेव केवलं कर्तासि,
त्वमेव केवलं धर्तासि,
त्वमेव केवलं हर्तासि"
हे म्हणताना तो लंबोदर, वक्रतुंड, गजानन आत्ता या क्षणी आणि सदैव आपल्या पाठीशी आहे ही भावना दृढ झाली
की
नंतरच्या "ऋतं वच्मि, सत्यं वच्मि" या खरी धार येईल.
बाकी "आम्ही दीड मिनीटांत गणपत्यथर्वशीर्षाचे एक आवर्तन करतो" अशा फुशारक्या मारून या जगात कमीत कमी वेळात सहस्त्रावर्तन पार पाडण्याचा विक्रम तेवढा करता येईल
पण
"देव अशान भेटायचा न्हाई रे, देव बाजारचा भाजीपाला न्हाई रे." हे राष्ट्रसंत तुकडोजी महाराजांचे वचनही तेवढेच खरे.
- "माता च पार्वती देवी, पिता देवो महेश्वरा, बांधवा शिवभक्ताश्च" हे मनापासून मानणारा लंबोदरानुज रामभाऊ.
No comments:
Post a Comment