मी तसा माझ्या ब्लॊगवर कविता वगैरे टाकण्याच्या जरा विरोधी मताचा आहे. पण काल जुनी पेटी साफ़ करताना काही जुनी कागदपत्रे सापडलीत. त्यातच १९९२ मध्ये केलेली ही कविता पण. टाकण्याचा मोह आवरला नाही म्हणून टाकतोय. १९९२ मध्ये जानेवारी ते एप्रिल या कालावधीत आठवड्याला ४-५ या वेगाने कविता केल्यात. काही छान होत्या, काही बुंदीप्रमाणे पाडलेल्याही होत्या. बघू. नंतरही काही कविता टाकाव्याश्या वाटल्यात तर इथे टाकीन.
पाहिजे.....
एक स्थापत्य अभियंता,
जो सांधू शकेल,
एक विशाल परंपरेचं
पण.........
सध्या माणसामाणसांतल्या,
समाजासमाजातल्या.......
व्देषाच्या भूकंपानं.......
तडे गेले गेलेलं राष्ट्र
पाहिजे.....
एक स्थापत्य अभियंता,
जो नव्याने बांधू शकेल,
धर्माधर्मातल्या भेदांच्या वाळवीने,
पोखरलेला एक धर्मनिरपेक्ष देश........
पाहिजे.....
एक स्थापत्य अभियंता,
जो तोडूही शकेल,
माणसामाणसांतल्या बुरसटलेल्या विचारांच्या,
आणि भेदांच्या भिंती.
साहित्य असेल आमचे.
दुर्दम्य इच्छाशक्तीची पहार,
उदार हृदयांच्या विटा,
आणि........
माणुसकीचं, बंधूभावाचं सिमेण्ट.
पाहिजेत.....
त्वरित.......
- राम प्रकाश किन्हीकर
(२७/०२/१९९२)
No comments:
Post a Comment