वारी बस

साधारण २००८ च्या सुमारास आपल्या महाराष्ट्र एस. टी. ने टाटाच्या १२ मीटरच्या चेसिसवर "वारी" या संकल्पनेने बसेस बांधायला सुरूवात केली. या बसेस मात्र महाराष्ट्र एस. टी. च्या दापोडी (पुणे) आणि चिकलठाणा (छत्रपती संभाजीनगर) या दोनच कार्यशाळांनी बांधलेल्या होत्या. त्याच दरम्यान या दोन्ही कार्यशाळांमध्ये निम आराम (हिरकणी) बसेसचीही बांधणी सुरू होती. 

लांबच लांब बसमध्ये प्रवाशांना चढ उतार करण्यासाठी दरवाजा हा ड्रायव्हर केबिन मधून होता त्यामुळे बसमध्ये शिरल्याशिरल्या ३ बाय २ आसनव्यवस्थेतल्या १३ आसनरांगा होत्या आणि त्या आसनरांगा या बसला रेल्वेच्या कोचचा फ़ील द्यायच्यात. त्यामुळे बसफ़ॅन मंडळींमध्ये या बसेसना रेल्वे बोगी म्हणणे हे प्रचलित झाले होते. या बसची एकूण आसनक्षमता ६६ इतकी होती. 

या बसेस सेवेत आणण्यामागे ज्या दोन ठिकाणांमध्ये एका विशिष्ट वेळेला खूप प्रवासीसंख्या असेल आणि त्यासाठी एक नेहेमीची बस अपुरी तर दोन नेहेमीच्या बसेस जादा ठरत असतील तर ही बस कामी येईल हा दृष्टीकोन महामंडळाचा असावा. एकूण १०० च्या आसपास या बसेस बांधल्या गेल्यात. 

पण या बसेस ज्या उद्दीष्टासाठी आणल्या होत्या त्याचा विसर एस. टी. महामंडळालाच पडला असे विदर्भात तरी दिसून आले. दिनांक  १२ / १ / २००९ रोजी नागपूर बसस्थानकावर ही वारी बस नागपूर - पांढरकवडा या जवळपास १५० किलोमीटर मार्गासाठी ही बस नागपूर स्थानकात पाहिली. त्यामानाने पश्चिम महाराष्ट्र आणि मराठवाड्यात या बसेस अनुक्रमे सांगली ते जत (मार्गे शिरढोण) आणि लातूर ते सोलापूर (मार्गे उजनी - तुळजापूर) या कमी अंतराच्या मार्गांवर धावताना दिसल्यात. 

या प्रकारच्या बसेस महाराष्ट्र एस. टी. च्या 

मध्यवर्ती कार्यशाळा दापोडीने  MH - 12 / EF 66XX  सिरीजमध्ये 

तर 

मध्यवर्ती कार्यशाळा चिकलठाणा (छत्रपती संभाजीनगर) ने MH - 20 / D 93XX सिरीजमध्ये 

आणल्या होत्या. शंभर बसेस नंतर पुन्हा एस. टी. ने हा प्रयोग केला नाही. त्यानंतर टाटाच्या १२ मीटरच्या चेसिसवर एस. टी. ने निम आराम बसेस, दोनच शयनयान बसेस, शयनयान + आसनी बसेस आणि आता संपूर्ण शयनयान बसेस आणल्यात. पण "वारी" बसचा प्रयोग अर्धवटच राहिला.

- बसफ़ॅन प्रा. राम प्रकाश किन्हीकर.