आज ब-याच कंपन्यांनी electronic trimmer वगैरे आणलेत त्यामुळे एखादा स्मार्ट "वेदांत" किंवा "ऋग्वेद" किंवा "मिहीर" आपल्या तितक्याच स्मार्ट बाबांसोबत सलोन (सलून नाही हं) मधे छान हसत हसत जाताना पाहून आम्हाला आमच्या बालपणाचे रडके दिवस आठवलेत.
केस वाढविणे म्हणजे एक गुन्हा अशी आमच्या जन्मदात्यांची समजूत त्याकाळी होती. त्यामुळे कटिंग करायला गेल्यावर "बारीक" हा एकच शब्द उच्चारून आमची डोई सलूनवाल्याच्या हातात सोपविली जाई. (तो दंडक आम्ही अजूनही पाळतोय.)
मग थोडावेळ कानामागे कैची चालवल्याचा आवाज येत असे आणि नंतर मग हे मशीन केसांवर चालत असे. दरवेळी डोईवरचे ५ - ५० केस याच्या कचाट्यात येऊन ओढले जात. मग होणार्या वेदनांमुळे रडारड. काहीकाही आक्रस्ताळ्या कार्ट्यांची रडारड खूप वेळ सुरू राही. किंवा पुढल्या वेळी सलूनमध्ये दाखल होताक्षणी सुरू होत असे.
- छोट्या छोट्या मुलांच्या डोळ्यातून एकेकाळी एखादी नदी वाहेल इतके पाणी वाहवणारे हे हत्यार आता इतिहासजमा झाले याचा अपार आनंद होणारा, कायम कमी केस राखणारा, राम.
No comments:
Post a Comment