प्रवासातली कविता आणि कवितेचा प्रवास

पावसाळी रात्रीचा प्रवास

ढगफ़िकुटले आकाश,
मस्त पावसाळी हवा
झाडांची क्षितीजरेष,
आकार घेत नवा.

रातकिड्यांचा बहर पानी,
रानी अनाम चकवा
मन बेबंद जसे,
मुक्त पाखरांचा थवा.

हा माझ्या मनाचा,
प्रवास कुठल्या गावा ?
करुणाघना परमेशा,
पायी दे रे विसावा.


प्रा. राम प्रकाश किन्हीकर
२३/०७/२००२

पार्श्वभूमी :
माझे प्रवास आणि माझ्या कविता यांचे एक अतूट नाते आहे. असाच एकदा २००२ मध्ये मुंबईवरून नागपूरला विदर्भ एक्सप्रेसने येत होतो. नेहेमीप्रमाणे नागपूरला जाताना असतो तसा अमाप उत्साह होता. जुलै महिना. पावसाचे दिवस. प्रसन्न मनोवृत्ती. मी ’विदर्भ तून विदर्भ’ या लेखात वर्णन केल्याप्रमाणे रात्री एका अनामिक स्थळी गाडी थांबली होती. बाजुच्याच झाडावर लगडलेले काजवे. ढगाळ वातावरण, कुंद हवा. या सगळ्या वातावरणाचे प्रतिबिंब या कवितेत पडले आहे. जवळच्याच छोट्या कागदावर कविता लिहून घेतली.