मारवा, पूरिया ते सोहनी

 "Course Objectives, Course Outcomes, Programme Educational Objectives, Programme Specific Objectives" वगैरे जडजड वातावरणात दिवसभर घालवून आपण घरी येतो. घरी आल्याआल्या एखादा नवा पदार्थ try करून बघण्यासाठी आपण आसुसलेले असतो. हातपाय धुवून स्वयंपाकघरात जाईपर्यंत स्वयंपाकघरात चहा करता करता सौ. ने यु ट्युबवर छान "सोहनी" लावलेला असतो. दिवसभरचे सगळे विसरून आपण पुन्हा संसारात रमतो.

आपलाही "सोहनी"च होतो नाही. दिवसभर "मारवा", "पूरिया" सारखे गंभीर आपण "सोहनी" सारखेच खेळकर, खट्याळ होऊन जातो. थाट, स्वर, वादी - संवादी तेच असलेत तरी वातावरणातल्या फ़रकामुळे आपण मोकळे होत जातो, नव्हे, मोकळे व्हावे लागतेच. घरी दारी जर "Course Objectives, Course Outcomes, Programme Educational Objectives, Programme Specific Objectives" वगैरेंचा धोषा आपण लावला तर रात्रीच्या दुस-या प्रहरात नटभैरव ऐकवल्यासारखे होईल. नाही, रात्रीही नटभैरव ऐकता येईल; पण सरत्या दुपारी ऐकलेल्या नटभैरवाची सर त्याला येणार नाही.

म्हणूनच घरी दारी, मित्रांमध्ये, जेवणावळींमध्ये, प्रवचनांमध्ये "मी, माझे महत्वपूर्ण काम, माझे ऑफ़िसातले स्थान" वगैरे गोष्टी मिरवणा-या आणि चर्चा करणा-या प्राण्यांविषयी आपल्या मनात केवळ भूतदया दाटते. अरे, भर दुपारी भैरवी आलापताय रे ! चूक नाही, पण ती वेळ त्यासाठी नाही रे.

-साध्या सरळपणात आणि सर्वसमावेशक जीवनात आनंद मानणारा आणि सर्वत्र बुरखा वावरून जगणा-या प्राण्यांविषयी "व्यंकटी सांडो" ही प्रार्थना करणारा, संगीतोपासक, रामबुवा किन्हीकरी.