चेहेऱ्यावरची एक एक सुरकुती म्हणजे
झेललेल्या एका एका अपमानाची आठवण.
कपाळावरची एक एक आठी म्हणजे
झालेल्या अन्यायाची एक एक सल.
डोळ्याखालची तपकिरी, काळी वर्तुळे म्हणजे
आपल्या स्वप्नांची आपल्याच लोकांनी केलेली माती.
याशिवाय मनाचं झालेलं शेण, मनावर उठलेले ओरखडे हे सगळे मोजायचे किती ? आणि कशासाठी ?
पण मग लगेच
लक्षात येत की,
अरे या सगळ्या सुरकुत्या, आठ्या, वर्तुळांनीच तर आपल्या चेहेऱ्याला आत्मविश्वासाची झळाळी दिली आहे.
आपल्या मनाच्या झालेल्या शेणातूनच इतरांचे मन ओळखण्याचा आणि त्यानुसार मने राखण्याचा सुगंध आपल्यात उफाळून आलाय.
मनावर उठलेल्या ओरखड्यांनीच तर आपल्या मनाला पोलादासारखे कणखर पण लवचिक बनवलय.
प्रत्येक आघाताने काहीतरी दिलय, आपले व्यक्तित्व समृध्द केलेय.
चेहेऱ्यावरच्या या सगळ्या खुणाच तर आपल्या अनुभवांच्या विजयखुणा आहेत.
त्या सगळ्या आघातांचे तर आपण सदैव ऋणीच असायला हवे, नाही का ?
- राम प्रकाश किन्हीकर (सकारात्मकतेचे मुक्तछंद चिंतन, ०७०३२०२२)
No comments:
Post a Comment