काहीकाही विविक्षित गावांची नावे निरनिराळ्या कारणांमुळे आयुष्यभर लक्षात राहतात.
आमच्या बालपणी मनमाड वरून "काचीगुडा" स्टेशनकडे मीटर गेज रेल्वे जात असे. आम्हाला हे "काचीगुडा" कुठे असेल ? कसे असेल ? महाराष्ट्रात असेल की आंध्रात असेल ? मनमाडवरून तिथे गाडी नेण्यासाठी ते तितके महत्वाचे गाव असेल का ? असे अनेक प्रश्न पडायचेत. १९९० च्या दशकात मग कळले की "काचीगुडा" हे हैदराबादच्या दोनतीन स्टेशनांपैकी एक स्टेशन.
पश्चिम महाराष्ट्रातल्या अगदी छोट्या छोट्या गावांनाही मुंबईशी जोडणारी सेवा आपली एस. टी. देते हे माहिती होते. येणपे - मुंबई, शामगाव - मुंबई या बसेस आम्ही बघितलेल्या होत्या. (येणपे - मुंबईतून केवळ प्रतिष्ठेच्या कारणावरून प्रवास करणे नाकारणार्‍या आमच्या एका मित्राची कथा इथे) पण जिंती गाव कुठे आहे ? हे कोडे आम्हाला बरेच वर्षे कळले नव्हते.
लातूर रोड स्टेशनपासून लातूर शहर २० -२५ किलोमीटर दूर आहे हे कळायला नांदेड - लातूर रस्त्याने किमान १५ - २० वेळा आणि रेल्वे प्रवासात कुर्डुवाडीवरून नांदेडला जाताना लातूर रोड स्टेशनवर गाडीच्या एंजिनाची दिशा बदललेली पाहणे हे दोन तीनदा घडायला हवे.
शिरपूर शहरात "निमझरी नाका" हे नाव ऐकल्यानंतर तिथे खूप कडुलिंबाची झाडे असावीत असा ग्रह करून तोंड उगाच कडवट करून घेतले होते. तर जवळच असलेल्या "करवंद नाका" या उच्चारानेच तोंडात आंबटगोड चवीच्या आठवणीने पाणी सुटले होते. बाय द वे, करवंद नाक्याजवळच्या "राज पाणीपुरी" त मिळणारी पाणीपुरी ही जगात सर्वोत्कृष्ट असते हे माझ्यासकट खूप चटोर्‍यांचे मत आहे.
खूप भ्रमंती आणि मनात दाटलेल्या खूप खूप आठवणी.
- प्रवासात आणि एखाद्या ठिकाणच्या वास्तव्यात चौकस (साध्या भाषेत भोचक) असणारा प्रवासी पक्षी, प्रा. वैभवीराम प्रकाश किन्हीकर.
No comments:
Post a Comment