कधीतरी एखाद्या सुटीच्या दिवशी दुपारी आपल्याला "घोडे बेचके सोना" या म्हणीला साजेल अशी झोप लागते. भरपूर वेळ झोपल्यानंतर आपण जागे होतो...
...त्यानंतर काही क्षण आपण कुठे आहोत ? ही सकाळ आहे की संध्याकाळ ? आजुबाजूची मंडळी कोण आहेत ? काय बोलताहेत ? आपल्याला पुढे नक्की काय करायचे आहे ? याबाबतचे निर्णय आपला मेंदू घेऊ शकत नाही. म्हणजे १२८ एम बी रॅममध्ये एकाचवेळी गेम्स आणि भरपूर applications उघडण्यासारखी आपली मेमरी होते. आपल्याला "बूट" व्हायला जरा वेळ लागतो.
तुम्हालाही आला असेल ना असाच अनुभव ? एकदा किंवा अनेकदाही ?
- "पिंडे पिंडे मतिर्भिन्ना" हे जरी खरे असले तरी "पिंडी तेच ब्रम्हांडी" हे ही तितकेच खरे मानणारा, मनुष्यमनोव्यापारतज्ञ (कशी वाटली मीच मला बहाल केलेली नवी पदवी ?) रामचंद्रशास्त्री किन्हीकर.
No comments:
Post a Comment