मोबाइलोपवास.

आज सकाळी जरा घाईतच काॅलेजला निघालो आणि अर्ध्या रस्त्यातच लक्षात आले की अरे मोबाइल फोन घरीच विसरलो. परत फिरणे शक्यच नव्हते. मग सुरू झाला आठ तासांचा सक्तीचा मोबाइलोपवास.

पहिले पाच मिनिटे या कल्पनेनेच थोडा धास्तावलो. मग विचार करता करता लक्षात आल की मोबाइल जवळ येण्यापूर्वीच्याही युगात आपण जगत, नोकरी करत होतोच की. हे व्यवधान आपणच आपल्यामागे लावून घेतलय आणि आता त्याच्या इतके अधीन झालोय की त्याशिवाय दिवस अपूर्ण वाटतोय.

हळूहळू मोबाइलोपवासाचे फायदे लक्षात यायला लागले. संध्याकाळपर्यंत अगदी तणावमुक्त आनंदी जीवन जगलो.

संध्याकाळी घरी आल्यावर मात्र धाव घेत मोबाइल हस्तगत केला. हरवलेला जिगरी दोस्त नव्याने भेटल्यासारख वाटल.

गेल्या तीन चार वर्षांपासून, वर्षातून एक दिवस संपूर्ण मौनाचा प्रयोग मी करून बघितला आहे. आता ह्या मोबाइलोपवासाचा प्रयोगही अधेमधे करून बघायला हरकत नाही असे वाटून गेले.

काय म्हणताय ?