काहीकाही साबणांच्या वेष्टनाला जेवढा सुवास येतो त्याच्या फक्त १/१०० खुद्द त्या साबणाला आला असता तर ?
काहीकाही साबण इतके दगड असतात की एखाद्याला फेकून मारला तर मरणापूर्वी तो पाणी सुध्दा मागणार नाही. मग त्यातले TFM ७२ % असो नाहीतर ७६ % असो.
मग आपण एक दिवस तावातावात घरी निर्णय घेतो की यापुढे असला दगड साबण घरी कधीही आणायचा नाही.
पण पुढल्या २ - ३ महिन्यातच तोच साबण फक्त वेष्टण बदलून, वेष्टनांवरचा सुगंध बदलून आणि क्वचित नावही बदलून बाजारात येतो. त्या मोहक पॅकिंगला, नव्या सुगंधाला आपण नव्याने भुलतो. आणि तो साबण घरी आणतो. त्याचेही वेष्टन फोडल्यानंतरच आपल्याला आपली फसवणूक कळते.
४०० वर्षांपूर्वी आमच्या चोखोबांनी सांगून ठेवलेय
" का रे भुललासि वरलिया रंगा ?"
पण आपण आहोत की त्यांचा उपदेश वारंवार ऐकूनही पुन्हा पुन्हा भुलतो.
- वारंवार दगडासारखे साबण वापरूनही गेंड्याची कातडी न कमावू शकलेले भुलाई भुलोजी पुत्र रामभाऊ.
No comments:
Post a Comment