स्वानुभवातून आलेले नैमित्तिक चिंतन

प्रपंच नेटका करणे म्हणजे कर्तव्यबुध्दीने करणे. त्यात लिप्त होऊन आणि तेच साध्य मानून करणे नव्हे.

प्रपंचातल्या सुखांमध्ये गुंतून जाण्याचा उपदेश करायला संत कशाला लागतात ? ती तर नैसर्गिक प्रवृत्ती आहे. पण आपले अंतिम साधन काय ? याची जाणीव करून द्यायला संतच लागतील.

सर्व संसार सोडून हिमालयात जाऊन परमेश्वर प्राप्त करून घेणे म्हणजे २७५ वर २ गडी बाद असताना पीचवर येऊन शतक झळकवण्यासारखे आहे.

पण संसारात राहून, तो नेटका करून, त्याच्यातल्या तापत्रयांना सांभाळून, अखेर त्यात लिप्त न होता, परमेश्वर प्राप्तीची साधना करणे म्हणजे ६ बाद १२० असा स्कोअर असताना बॅटींगला येऊन आपल्या टीम ला ३२५ चा विजयी आकडा गाठून देण्यासारखे आहे.

म्हणूनच नेटका प्रपंच करून परमेश्वर आराधना करणार्‍या संसारी जनांना आपल्या शास्त्रांमध्ये संन्यासाश्रमाचे फळ सांगितलेले आहे.

- राम किन्हीकर